We werden deze morgen verwend door Rose met een schitterend ontbijt. Dat maakte het begin van deze dag compleet, samen met een staalblauwe lucht.
Gisteren hadden we het weerbericht gecheckt en toen verschillende websites het enkel maar over zon hadden, twijfelden we niet om opnieuw, na 2012, de cruise naar de Meares Glacier te doen met Stan Stephens Cruises.
Zoals het meestal het geval is in een B&B neemt men ontbijt samen met de andere gasten en een koppel uit Texas raakt zo overtuigd van onze ervaringen in 2012 dat ze direct ook maar de cruise boeken. We kunnen inmiddels zeggen dat ze, tijdens het varen, ettelijke keren tot bij ons gekomen zijn voor een high five...
Om 10u worden we verwacht aan Valdez Harbor en we checken in op de Valdez Spirit, dezelfde boot als de vorige keer. Dit is een catamaran waardoor men helemaal geen last heeft van de, weinige, golven in de Prince William Sound.
We zijn maar met 69 opvarenden wat het altijd heel wat aangenamer maakt om voortdurend over en weer te lopen op de boot. Sowieso dienen bij ons de 2 stoelen enkel maar om de rugzakken onder te schuiven, voor de rest hebben we er geen 5 minuten op gezeten. Rondlopen en genieten is immers toch zo veel leuker.
Een herkenningspunt in Valdez is het eindstation van de oliepijplijn die helemaal uit het 1287km noordelijker gelegen Prudhoe Bay komt. De pijpleiding is privé-eigendom van de Alyeska Pipeline Service Company. De buizen hebben een diameter van 122 centimeter, en de pijpleiding telt in totaal 11 pompstations. De installatie is één van de langste ter wereld.
Hier vertrok op 23 maart 1986 de Exxon Valdez voor haar 29e vaart vanaf de Valdez-olieterminal, geladen met ruwe olie. Kapitein Joseph Hazelwood liet de kustwacht weten dat ze van koers gingen veranderen om kleine ijsbergen te ontwijken en kreeg toestemming om naar de noordelijke vaarroute te gaan. Vooraleer de kapitein zich in zijn hut terugtrok, gaf hij derde stuurman Cousins instructies om het schip terug te sturen naar de zuidelijke vaarroute, zodra ze Busby eiland gepasseerd waren. Niettegenstaande Cousins deze instructies aan de roerganger doorgaf, draaide het schip niet snel genoeg en botste het om 00:04 uur op Bligh Reef. Het is onbekend of Cousins de instructies te laat door gaf, de roerganger de instructies niet of onvoldoende opvolgde of dat er iets mis was met het stuursysteem of radar van het schip. 130 miljoen liter ruwe olie kwam in de zee terecht, waardoor 1.900 kilometer kustlijn van Alaska verontreinigd raakte, de op één na grootste ecologische ramp uit de Amerikaanse geschiedenis. 580.000 zeevogels, 5.500 otters, talloze robben en zeeleeuwen stierven. De visserij liep enorme schade op.
Ook nu nog is het een komen en gaan van grote tankers.
Het eerste wildlife
En mooie uitzichten
Valdez is tevens een heel belangrijke vissershaven waarbij het telkens slechts gedurende een beperkte tijd toegelaten is om op een bepaald soort te vissen.
Hierbij hanteren de vissersboten allemaal dezelfde methode, namelijk met een kleiner bootje een net uitrollen, om het dan vervolgens als één groot schepnet terug binnen te halen. Daarbij speelt de bestuurder van het kleine bootje een cruciale rol, want hij dient ervoor te zorgen dat het net op precies de juiste manier gevierd en binnengehaald wordt, zonder dat er veel vissen verloren gaan.
En het is mooi weer vandaag...
Net zoals in 2012 is dit een dag van puur genieten, ijsbergen, wildlife en mooie uitzichten.
Het kleintje moet nog heel wat rusten op de buik van mama...
De eerste gletsjers
We varen tussen de ijsschotsen en hebben nauwelijks tijd voor onze lunch (inbegrepen in de prijs)...
Het is ongeveer 14u als we bij het verste punt van onze cruise komen, de Meares Glacier, één van de weinig groeiende gletsjers van Alaska.
De breedte is zo'n 1,6 km en de verticale muur is zo'n 100m hoog.
Het is prachtig om zien welke figuren er allemaal kunnen ontdekt worden in het ijs.
De motoren van het schip worden stilgelegd en dat is een ervaring die we ook al in 2012 én vorige week meemaakten, een ervaring van nietigheid, van kippenvel om zoveel pure natuurkracht. Een kracht die pas duidelijk wordt als we het metersdikke ijs horen kraken alsof er zich inwendige ontploffingen voordoen.
De Meares Glacier is gekend om zijn afkalvend ijs tijdens de zomer. Alleen is het kwestie van dit op de gevoelige plaat te kunnen vastleggen. We spreken dan ook af dat we beiden een ander stuk in de gaten houden. Ik ga voor het linkse stuk, mijn zoon voor het rechtse.
En die "taakverdeling" wordt beloond...
En dit is aan de andere kant...
Enige tijd later opnieuw...
Na zowat een uur varen we terug weg, maar wat een ervaring was dit opnieuw.
Ook de terugweg is een aaneenschakeling van natuurschoon.
We zien zelfs 2 beren, 1 nog net binnen bereik van de telelens, de andere te ver weg.
Ook de dall's porpoise zijn weer van de partij.
Tot nog toe hebben we nog geen walvissen gezien, maar daar komt nu verandering in. Langs alle kanten duiken ze, letterlijk, op.
En dan de hoofdschotel: bultruggen die helemaal uit het water springen. Het is bijzonder ver, maar dankzij de 600mm telelens krijgen we ze toch nog goed in beeld. Op een bewegend schip is het niet altijd even makkelijk om ze te fotograferen.
We kruisen de ferry die van Whittier komt en die we in 2012 ook genomen hebben.
Volgend wildlife zijn honderden Steller Sea Lions die een kabaal van jewelste maken.
Na dergelijk mooie dag is het heerlijk genieten aan boord.
Terwijl de vissers nog volop met hun dagtaak bezig zijn.
We leggen om 19u terug aan en komen langs de plaats waar dagelijks "the catch of the day" getoond/verkocht wordt. En daar zitten, zoals meestal, behoorlijke exemplaren tussen.
Vervolgens rijden we, net als gisteren, opnieuw naar de Dayville Road, maar ook nu geen beren te zien. Wel opnieuw hetzelfde spektakel van duizenden vissen, tientallen zeeleeuwen en ontelbare meeuwen.
We blijven er zo'n halfuurtje en rijden dan terug naar de B&B. Maar...in Alaska gaat dat zelden in gestrekte galop...We zien immers al snel 2 bald eagles, 1 in de bomen en een andere die een vis helemaal aan het verscheuren is. We zien dat arme beest nog spartelen onder de klauwen van de arend, niettegenstaande er al grote delen van zijn lijf verscheurd zijn. De natuur geeft en neemt...
Dan maar direct naar de B&B? Nee hoor, 100 meter vóór we er zijn, hetzelfde tafereel: een bald eagle die op een strook stenen midden in de rivier, een vis zit te verscheuren.
We komen ten slotte toch rond 22u aan en zien het uiteraard niet meer zitten om die 1000 foto's (en video's) te bekijken/selecteren.
Dat wordt met heel veel plezier nagenieten binnen een paar weken...(wat bij deze nu dus inmiddels gebeurd is).
Maar we zien wel dat het logboek van de kapitein al online staat op de site van Stan Stephens Cruises en dat ziet er niet bepaald slecht uit voor vandaag...
En daar staat dan nog maar enkel de wildlife op, de landschappen waren zo mogelijk nóg indrukwekkender. Het halfuur dat we met uitgeschakelde motoren stillagen bij de Meares Glacier behoort tot het meest beklijvende dat men kan meemaken. Met deze, toch geen kleine boot, zich zo nietig voelen net vóór deze gigantische muur van ijs is al een ervaring. Als deze indrukwekkende blauwe massa dan begint te kraken en te bulderen waarbij soms ganse stukken in het water terechtkomen, daarvan gaat elk haartje rechtstaan.
PS: blijkbaar is de kapitein vergeten te vermelden dat we ook 2 beren gezien hebben.
Morgen nog een dag in Valdez waarbij we niet echt iets gepland hebben. We wachten gewoon het weer af (wat er overigens niet zo best uitziet) en zien wel.
Overnachting in Wild Roses at the Sea B&B
Aantal gereden km: 46
Geen opmerkingen:
Een reactie posten