za 18/07 17:05 - 12:50 Anchorage (ANC) - Frankfurt (FRA) DE6067 --> Flying time : 09u45 B767
za 18/07 15:25 - 16:20 Frankfurt (FRA) - Brussel (BRU) LH1014 --> Flying time : 0u55
za 18/07 15:25 - 16:20 Frankfurt (FRA) - Brussel (BRU) LH1014 --> Flying time : 0u55
We krijgen deze morgen een ander ontbijt afgeleverd aan onze cabin dan gisteren. Dat maakt het nu net zo leuk om hier te verblijven ten opzichte van ergens in één of andere hotelketen waar alles eenheidsworst is.
Deze morgen krijgen we 2 bijzonder lekkere warme broodjes met een, ook al, warme muffin. Daarbij druiven, fruitsap, een yoghurt en een schoteltje verse noten. Dit opeten op ons terras met uitzicht over de Knik River doet alles nóg beter smaken.
Nog even een foto van de yurt.
We zijn eigenlijk helemaal niet gehaast vandaag vermits we pas om 17u00 het vliegtuig moeten halen. We plannen om rond 15u bij Hertz aan te komen.
Voor vandaag hadden we 2 opties voorzien: ofwel via de Hatcher Pass naar Anchorage, ofwel via Eklutna Lake. Vermits we de Hatcher Pass echter al eerder dit verlof gereden hebben, wordt het nu dus Eklutna Lake.
Het meer levert stroom en drinkwater voor Anchorage en omgeving.
Er zijn heel wat trails, maar we zijn niet van plan om nog te gaan hiken. Alles zit al opgeborgen in de koffers en we gaan deze niet meer herschikken op de luchthaven.
We willen gewoon maar eens de scenic drive rijden tot het einde van het meer. Op weg naar het beginpunt zien we al direct een cow moose langs de weg, maar vooraleer we ons fototoestel genomen hebben is ze al tussen de bomen verdwenen.
Blijkbaar moet er ook betaald worden (5$) voor een dag aan het meer, maar dat is niet direct ons probleem, wél het feit dat die scenic drive tot helemaal aan het einde uitgerekend op zaterdag (en woensdag) afgesloten is voor alle verkeer. Er staat geen enkele reden aangegeven, maar de dirt road is wel degelijk afgesloten met een slagboom.
We nemen wel nog even een foto van het bijzonder mooie meer. Wat is het hier rustig en stil.
We besluiten dan maar om richting Anchorage te rijden, nog even de Wallmart binnen te lopen voor een lekker slaatje en dat bij Earthquake Park op te eten.
Dit park is waar er bij de grootste aardbeving van de laatste eeuw (9.2 Richterschaal) in 1964 een volledige buurt in zee verdween. De aardbeving duurde maar liefst 4 minuten en verwoeste grote delen van de kusten van Alaska.
In Earthquake Park zijn heel wat informatieve panelen aangebracht omtrent deze aardbeving en er zijn ook wandel- en fietspaden. Bij helder weer kan men van hier zelfs de Mt McKinley of de Denali zien, de hoogste berg van Noord-Amerika. Vandaag is het wel heel mooi, zonnig weer, maar de Denali zien we echter niet.
We eten onze lunch op één van de vele bankjes met uitzicht over de baai en de skyline van Anchorage. Van hieruit hebben we ook een heel mooi zicht op de binnenkomende vliegtuigen op Ted Stevens Airport.
De tijd vliegt voorbij en het is al ineens 15u voordat we het goed en wel beseffen. Dan maar snel de mooie uitzichten afsluiten en richting Hertz, waar we 5 minuten later aankomen.
Nog eens 10 minuten later zijn we al ingecheckt voor de vluchten naar Frankfurt en Brussel. Aan de balie van Condor stond er immers niemand aan te schuiven.
Zowel de eerste als de tweede vlucht verlopen zoals gepland, op tijd en heel rustig. Voor de vlucht naar Frankfurt kondigt de piloot eerst een vliegtijd aan van om en bij de 10u. Nou, dat lijkt ons lang voor een west-oostvlucht die 3 weken geleden in omgekeerde richting heel wat korter was...
Eens we echter aan het vliegen zijn, volgt een nieuwe mededeling dat ze de toestemming gekregen hebben om een andere, noordelijker route te volgen waardoor de vliegtijd met een uur ingekort wordt.
Dat is al beter nieuws en we landen inderdaad na precies 9u vliegen, om 13u30 plaatselijke tijd, op de luchthaven van Frankfurt.
Daar eten we iets en nadat we van terminal veranderd zijn is het al bijna tijd om te boarden voor Brussel. We blijven echter nog een tijdje, met draaiende motoren, aan de grond staan. De piloot roept dan om dat de reden hiervoor een bijzonder zwaar onweer boven Frankfurt is, net in de zone waar we moeten doorvliegen.
Na een tijdje meldt hij dat alle vliegtuigen toestemming gekregen hebben om een andere vertrekrichting te nemen om zo de onweerswolken te vermijden.
Eens in de lucht zien we inderdaad de donkere wolken hangen, maar we vliegen er gelukkig té ver van af om er last van te hebben.
In Brussel nemen we de trein naar huis, maar die schommelende wagon is er te veel aan voor onze ogen, die onherroepelijk dichtvallen. Gelukkig is ons eindstation ook de terminus voor de trein zodat we niet té ver kunnen rijden.
We gaan uiteindelijk om 22u slapen, 28 uur nadat we een laatste keer, in de zalige natuur bij de Knik River Lodge, een matras gevoeld hadden.
Het weer: mooi bij ongeveer 20°C.Deze morgen krijgen we 2 bijzonder lekkere warme broodjes met een, ook al, warme muffin. Daarbij druiven, fruitsap, een yoghurt en een schoteltje verse noten. Dit opeten op ons terras met uitzicht over de Knik River doet alles nóg beter smaken.
Nog even een foto van de yurt.
We zijn eigenlijk helemaal niet gehaast vandaag vermits we pas om 17u00 het vliegtuig moeten halen. We plannen om rond 15u bij Hertz aan te komen.
Voor vandaag hadden we 2 opties voorzien: ofwel via de Hatcher Pass naar Anchorage, ofwel via Eklutna Lake. Vermits we de Hatcher Pass echter al eerder dit verlof gereden hebben, wordt het nu dus Eklutna Lake.
Het meer levert stroom en drinkwater voor Anchorage en omgeving.
Er zijn heel wat trails, maar we zijn niet van plan om nog te gaan hiken. Alles zit al opgeborgen in de koffers en we gaan deze niet meer herschikken op de luchthaven.
We willen gewoon maar eens de scenic drive rijden tot het einde van het meer. Op weg naar het beginpunt zien we al direct een cow moose langs de weg, maar vooraleer we ons fototoestel genomen hebben is ze al tussen de bomen verdwenen.
Blijkbaar moet er ook betaald worden (5$) voor een dag aan het meer, maar dat is niet direct ons probleem, wél het feit dat die scenic drive tot helemaal aan het einde uitgerekend op zaterdag (en woensdag) afgesloten is voor alle verkeer. Er staat geen enkele reden aangegeven, maar de dirt road is wel degelijk afgesloten met een slagboom.
We nemen wel nog even een foto van het bijzonder mooie meer. Wat is het hier rustig en stil.
We besluiten dan maar om richting Anchorage te rijden, nog even de Wallmart binnen te lopen voor een lekker slaatje en dat bij Earthquake Park op te eten.
Dit park is waar er bij de grootste aardbeving van de laatste eeuw (9.2 Richterschaal) in 1964 een volledige buurt in zee verdween. De aardbeving duurde maar liefst 4 minuten en verwoeste grote delen van de kusten van Alaska.
In Earthquake Park zijn heel wat informatieve panelen aangebracht omtrent deze aardbeving en er zijn ook wandel- en fietspaden. Bij helder weer kan men van hier zelfs de Mt McKinley of de Denali zien, de hoogste berg van Noord-Amerika. Vandaag is het wel heel mooi, zonnig weer, maar de Denali zien we echter niet.
We eten onze lunch op één van de vele bankjes met uitzicht over de baai en de skyline van Anchorage. Van hieruit hebben we ook een heel mooi zicht op de binnenkomende vliegtuigen op Ted Stevens Airport.
De tijd vliegt voorbij en het is al ineens 15u voordat we het goed en wel beseffen. Dan maar snel de mooie uitzichten afsluiten en richting Hertz, waar we 5 minuten later aankomen.
Nog eens 10 minuten later zijn we al ingecheckt voor de vluchten naar Frankfurt en Brussel. Aan de balie van Condor stond er immers niemand aan te schuiven.
Zowel de eerste als de tweede vlucht verlopen zoals gepland, op tijd en heel rustig. Voor de vlucht naar Frankfurt kondigt de piloot eerst een vliegtijd aan van om en bij de 10u. Nou, dat lijkt ons lang voor een west-oostvlucht die 3 weken geleden in omgekeerde richting heel wat korter was...
Eens we echter aan het vliegen zijn, volgt een nieuwe mededeling dat ze de toestemming gekregen hebben om een andere, noordelijker route te volgen waardoor de vliegtijd met een uur ingekort wordt.
Dat is al beter nieuws en we landen inderdaad na precies 9u vliegen, om 13u30 plaatselijke tijd, op de luchthaven van Frankfurt.
Daar eten we iets en nadat we van terminal veranderd zijn is het al bijna tijd om te boarden voor Brussel. We blijven echter nog een tijdje, met draaiende motoren, aan de grond staan. De piloot roept dan om dat de reden hiervoor een bijzonder zwaar onweer boven Frankfurt is, net in de zone waar we moeten doorvliegen.
Na een tijdje meldt hij dat alle vliegtuigen toestemming gekregen hebben om een andere vertrekrichting te nemen om zo de onweerswolken te vermijden.
Eens in de lucht zien we inderdaad de donkere wolken hangen, maar we vliegen er gelukkig té ver van af om er last van te hebben.
In Brussel nemen we de trein naar huis, maar die schommelende wagon is er te veel aan voor onze ogen, die onherroepelijk dichtvallen. Gelukkig is ons eindstation ook de terminus voor de trein zodat we niet té ver kunnen rijden.
We gaan uiteindelijk om 22u slapen, 28 uur nadat we een laatste keer, in de zalige natuur bij de Knik River Lodge, een matras gevoeld hadden.
Overnachting in B767 Condor Airlines
Aantal gereden km in Alaska : 133
Geen opmerkingen:
Een reactie posten