Nadat we in 2012 een eerste keer kennis gemaakt hadden met de prachtige natuur van Alaska gaan we er in in de zomer van 2015 opnieuw naartoe.
Alaska is de grootste staat van de VS en meer dan dubbel zo groot als de tweede grootste, Texas. Deze prachtige staat is met geen enkele te vergelijken op gebied van natuurschoon en wild life.
500km rijden zonder 1 auto tegen te komen is er geen uitzondering en vooral die echt pure wildernis trekt ons bijzonder aan.
We boekten de vliegtickets rechtstreeks bij Condor en vliegen op 30 juni van Brussel naar Frankfurt en daarna, met ons favoriete vliegtuig, de B767, rechtstreeks naar Anchorage. Op 18 juli vliegen we dezelfde route in omgekeerde richting.
Omdat Alaska gedurende slechts heel korte tijd te bezoeken is (3-4 maanden) zijn alle hotels heel snel volgeboekt. Alle overnachtingsplaatsen liggen dan ook reeds vast. Alles hebben we zelf geboekt, met mogelijkheid tot gratis annulering.
di 30/06 11:05 - 12:10 Brussel (BRU) - Frankfurt (FRA) LH1009 Flying time : 1u05
di 30/06 14:35 - 14:15 Frankfurt (FRA) - Anchorage (ANC) DE2066 B767 Flying time : 9u40
De vlucht naar Frankfurt vertrekt stipt op tijd, maar de aansluitingsvlucht naar Anchorage heeft zo'n 1,5u vertraging. Niet getreurd echter, de luchthaven van Frankfurt is niet direct een plek waar men zich snel verveelt en bovendien hebben we ervan geprofiteerd om in alle rust te lunchen.
Daarenboven staat er, tijdelijk, een standje van DJI (quadcopters) en daar zijn we ook eens gaan kijken. Veel was er niet te zien en bovendien wist mijn zoon er eigenlijk heel wat meer van dan dat braaf kind die de toestellen moest verkopen.
In tegenstelling tot hetgeen we van plan waren hebben we onze DJI nu toch niet meegenomen. We gaan heel wat tijd doorbrengen in de Nationale Parken van Katmai, Kenai, Denali en Wrangell-St Elias en daar is het sowieso verboden om te vliegen. Niettegenstaande we er zo goed als zeker van zijn dat we daar geen 100 mensen zullen zien, houden we ons toch strikt aan deze regels, ook al om de wild life, van wat er heel wat meer is dan die 100 mensen, niet te storen.
De hikes die we gaan doen zijn bovendien allemaal naar gletsjers en dan kunnen we de rugzakken beter gebruiken voor warme kledij. Om dan een video te maken van misschien een tweetal verschillende locaties is ook niet echt zinvol. Vandaar dus geen aerial video van Alaska.
De vluchtduur van Frankfurt naar Anchorage was tenslotte 9u15 en doordat we, zoals gewoonlijk, de iPad voorzien hadden van heel wat recente video's waren de uren merkwaardig vlug voorbij.
In de buurt van Groenland
De eerste gletsjers van Alaska
Mt McKinley (Denali), de hoogste berg van Noord Amerika (boven naast de vleugel, omheven door wolken)
Kort vóór landing in Anchorage
Kort vóór landing in Anchorage
Bij het verlaten van Ted Stevens Airport
We halen onze auto op bij Hertz, waar we deze keer een nagelnieuwe (500km op de teller) Jeep Grand Cherokee krijgen. Deze wilden we altijd al hebben in het Zuidwesten omdat het een echte 4x4 is en we daar uiteraard heel wat meer dirt roads doen dan hier in Alaska. Maar het is toch leuk meegenomen en bovendien is het een heel luxueuze wagen.
Nadat we ingecheckt zijn in het hotel gaan we nog even naar de Wallmart om inkopen te doen. Op die manier zijn we morgen direct "on the road".
Het is nu inmiddels 20u plaatselijke tijd, 6u Belgische tijd. We zijn dus zo'n 24u in de weer, maar toch zijn we eigenlijk nog niet echt moe. Wachten om te gaan slapen tot het donker wordt gaan we nu ook wel niet doen vermits de zon hier pas om 23u45 ondergaat. Gelukkig is de kamer voorzien van dikke gordijnen.
Het weer: Anchorage, zon en wolken. Stevige wind en 19°C. En...na onze vorige trip in 2012 vinden we het al merkwaardig dat het hier niet regent...
Overnachting in Alex Hotel & Suites
Aantal gereden km: 8
We worden pas voor het eerst wakker rond 6u30, wat bijzonder laat is voor een eerste nacht na een vlucht in westelijke richting. Bovendien zijn 10 uur tijdsverschil tussen Alaska en België niet weinig en we zijn dan ook blij dat we er al meteen een normale nachtrust opzitten hebben.
Vandaag rijden we van Anchorage naar Homer en onderweg is het de bedoeling om wat view points en enkele kortere hikes te doen.
We rijden hoofdzakelijk langs de Turnagain Arm waar soms beluga's kunnen gespot worden. Daarvoor moet het getijde echter meezitten en we zijn er vandaag niet op het juiste tijdstip.
We nemen de afslag naar de Portage Glacier. We waren daar ook al in 2012, maar toen was het weer zó slecht dat we er amper iets konden zien.Vandaag is het heel wat beter en we kunnen alle gletsjers zien liggen rond Portage Lake.
Nadat we het Begich-Boggs Visitor Center zijn binnen gelopen besluiten we om de eerste, korte, hike van deze vakantie te doen. Het wordt die naar de Byron Glacier. Een zo goed als vlakke trail van zo'n 3 km in totaal, maar met heel mooie uitzichten op deze gletsjer.
Byron Glacier
Byron Glacier
Ook achter ons, schitterende landschappen.
We rijden nog iets verder langs de Portage Glacier Access Road van waar we ook een mooi uitzicht hebben over Portage Lake en de omliggende gletsjers.
We rijden vandaag ook onze eerst "dirt road", de Skilak Lake Road. Een echte dirt road is het niet, eerder gewoon een gravelweg. Twee weken geleden was deze weg nog afgesloten wegens de bosbranden (iets waar we vandaag overigens totaal niets van gemerkt hebben), maar nu zou ze weer moeten open zijn.
Er staat inderdaad niets vermeld en we nemen dan ook de afslag. Het is tevens de bedoeling om hier 1 of 2 hikes te doen die naar mooie uitzichtpunten leiden.
We hebben in het Zuidwesten van de VS al honderden kilometers dirt roads gereden, waarvan sommige er echt heel slecht bijlagen, dus de Skilak Lake Road is daarmee in vergelijking echt een autosnelweg, maar uitgerekend hier slaat het noodlot toe: een lekke band. We krijgen een melding op het dashboard en als we uitstappen om te gaan kijken is er geen twijfel mogelijk: dat wordt het wiel vervangen. We horen immers ook de lucht ontsnappen en voelen het zelfs als we er de hand bij houden. Er blijkt een steen tussen de groeven te zitten en door de band gedrukt te zijn.
Van alle buitenlandreizen die we gedaan hebben, kregen we 2x een lekke band en dit toch wel 2x in Alaska (in 2012 was dit in Tok bij het verlaten van het hotel en werd de band dan ook direct hersteld).
Ok, de auto dus aan de kant gezet, de bagage uit de koffer gehaald en het wiel vervangen.
Langer dan een half uur duurde het niet en we waren dan ook snel weer op weg. Ineens echter, zo maar uit het niets, was de weg volledig afgesloten. Geen melding, geen reden waarom, helemaal niets. Gewoon "road closure". Dat was balen want de Skilak Lake Road komt weer op de Sterling Highway uit zodat het eigenlijk een loop is. Nu echter moesten we de hele weg terugrijden. De hikes vielen dan ook in het water en we besluiten direct naar Homer te rijden.
Onderweg zien we nog maar eens dat Alaska het walhalla is voor iedereen die van vissen houdt.
En we zien ook onze eerste moose, al is madame niet echt geneigd om zich te laten fotograferen...
Net vooraleer we Homer binnenrijden nog een mooi uitzicht op de Kachemak Bay en Cook Inlet.
Om 18u komen we aan bij het hotel.
De receptioniste is zo vriendelijk om nog even naar Hertz te bellen met de vraag hoe we te werk gaan om de lekke band te laten herstellen. Het blijkt dat we naar om het even welke bandencentrale mogen gaan om, op hun kosten, de herstelling/vervanging te laten uitvoeren.
Dat komt goed uit want morgen hebben we toch bijna de auto niet nodig vermits we een bear trip geboekt hebben en dat gebeurt met een watervliegtuig.
We gaan dan ook nog eens langs bij Homer Flyout Adventures om af te spreken voor morgen. We moeten er rond 11u zijn en voordien kunnen we dus nog de band laten herstellen.
We gaan ten slotte eten bij Fat Olives, een gezellig restaurantje in Homer waar heel wat locals zijn, wat altijd een teken van deugdelijkheid is.
Het weer: wolken en zon bij 14-19°C. Met uitzondering van een korte, plaatselijke bui bleef het droog.
Overnachting in BW Bidarka Inn
Aantal gereden km: 422
Als we wakker worden horen we dat het aan het regenen is, en dat kunnen we vandaag missen als kiespijn vermits er een bear trip op het menu staat. Daarvoor gaan we het watervliegtuig in en bij regen en lage wolken is dat niet echt aangenaam.
Na het ontbijt echter is het al helemaal opgeklaard, dat ziet er dus goed uit.
We moeten maar rond 11u30 bij Homer Flyout Adventures zijn, gewoon omdat men afhankelijk is van de getijden in het gebied waar we naartoe gaan.
Dat gebied varieert volgens het aantal beren dat men vermoedt er te zullen aantreffen en vandaag is dat Lake Clark National Park, aan de overkant van de Cook Inlet baai.
Omdat we dus nog wat tijd over hebben rijden we eerst tot bij Alyeska Tire Center in Homer. We laten de lekke band er achter en rijden door naar Homer Spit, een smalle landtong die vanuit Homer een paar kilometer de Katchemak
fjord insteekt. Aan de Spit zijn havens, restaurants en de Ferry
terminal naar Halibut Cove. Ook vertrekken hier de watertaxis naar de
afgelegen nederzettingen in het gebied. Bij laag tij is er een enorm groot strand waar men eindeloze wandelingen kan maken. Meestal zijn er ook wel bald eagles te zien, maar vooral duizenden en duizenden meeuwen.
Hier stopt ook echt het vasteland, vandaar de toepasselijke naam.
Echt lang blijven we niet want veel is er eigenlijk niet te zien als je niet veel tijd hebt. We rijden terug naar het bandencenter maar daar blijkt dat de band niet meer te herstellen is en dat ze, na overleg met Hertz, en omdat het een 4x4 wagen is die 4 identieke banden vereist, alle 4 de banden moeten vervangen.
Eigenlijk wel straf dat 3 banden met amper 700km op de teller ook moeten vervangen worden, maar blijkbaar wil Hertz dus geen enkel risico lopen en dat kunnen we enkel maar toejuichen.
Er blijft nu echter niet voldoende tijd meer over en we spreken af dat we deze avond, of morgenvroeg, zullen terugkomen.
Tijd dus om naar Homer Flyout Adventures (aan Beluge Lake) te rijden, maar onderweg zien we ineens een gigantisch arendsnest. We zien ook heel goed het jong zitten, met mama op de uitkijk.
Het is een aan- en afvliegen van papa en mama eagle met eten voor het kleintje.
Als we bij Homer Flyout Adventures aankomen blijkt er naast de piloot en de natuurgids nog 1 vrouw mee te gaan, een dokter uit Michigan. We zijn dus in totaal met 5.
We krijgen eerst de nodige veiligheidsinstructies en vertrekken, voor het eerst, met een watervliegtuig.
Na zowat 45 minuten vliegen over de Cook Inlet komen we bij de landingsplaats in de Chinitna Bay. We maken echter eerst nog een soort sightseeing op zoek naar beren. Lang moeten we niet zoeken want zowat overal zien we er. We tellen er al heel snel zo'n 30 voordat we landen.
--> de zuignap van de GoPro werd op het venster van het vliegtuig bevestigd en dat is niet echt stabiel <--
Gelukkig kregen we bij het vertrek rubberen heuplaarzen want we stappen zo'n 50m door het water tot op het strand.
Qua rust hoor je ons hier in elk geval niet klagen...
En het is al meteen duidelijk dat de beren ook op het strand komen.
Lake Clark National Park and Preserve is een pure wildernis van meer dan 16.000 km² (opp. België is 30.500 km²). Er lopen geen wegen naar en door het park en het is enkel te bereiken per boot, watervliegtuig of helikopter. Er is geen menselijke bewoning.
Overal waar we kijken zien we beren grazen, of gewoon slapen.
Tijd om een beetje dichter te gaan. Veel uitleg vragen volgende foto's/video's niet.
Ook een beer moet zijn/haar natuurlijke behoefte doen...
Er lopen ook heel wat cubs rond en die zijn bijzonder speels.
We blijven hier zowat 3u vooraleer het tijd is om opnieuw te vertrekken.
De piloot en de natuurgids poseren eerst nog eens.
Tijd nu om dat stukje paradijs op aarde te verlaten.
Nu maken we een schitterende vlucht langs de besneeuwde Iliamna Vulkaan (3.053m hoogte) en Hickerson Lake.
Net voordat we een bijzonder zachte waterlanding zullen maken op Beluga Lake zien we ook nog een moose grazen. Onze portie wild life hebben we dus zeker en vast gehad voor vandaag.
Terug van weggeweest.
Nadat we afscheid genomen hebben is het nu tijd om naar de bandencentrale te rijden. Na zowat 45 minuten rijden we daar opnieuw weg met 4 nagelnieuwe banden.
Op weg naar het hotel stoppen we nog even bij het arendsnest en nu zijn zowel papa als mama bald eagle aanwezig.
Het kleintje komt ook nog eens piepen...
We sluiten deze schitterende dag andermaal af met een etentje in de Fat Olives.
Het weer: 's morgens regen, maar vanaf 9-10u helemaal opengetrokken en een heerlijke zon voor de rest van de dag bij zo'n 17°C.
Overnachting in BW Bidarka Inn
Aantal gereden km: 33
