11 juli 2015 - Valdez - Worthington Glacier - Hatchery Dayville Road


Na het opnieuw echt schitterende ontbijt van deze morgen kan ik elke Alaska/Valdez reiziger van harte deze B&B aanraden: Wild Roses By The Sea B&B Retreat. Wat een heerlijke plaats om te verblijven en wat een fantastische gastvrouw is Rose. We dachten dat het ontbijt van gisteren niet meer kon overtroffen worden, maar wat waren wij verkeerd. Rose had deze morgen enkele schotels uit haar mouwen getoverd die echt om duimen en vingers van af te likken waren.
Gelukkig hadden we vandaag een rustige dag voorzien en konden we volop genieten van al dat lekkers. De andere gasten (koppel uit Texas en koppel uit Cleveland) zijn tevens bijzonder aangename mensen waarmee we wel uren kunnen praten.
Gisteren gaven wij de tip van de cruise, vandaag krijgen wij de tip om nog eens terug te gaan naar de Worthington Glacier. Blijkbaar is er een soort ijsgrot ontstaan waar men makkelijk, zonder al te veel gevaar, kan ingaan.
Dat is dus al direct goedgekeurd: we gaan terug naar de gletsjer, hier zo'n 45km vandaan. Het is overigens, in tegenstelling tot de weerberichten, opnieuw heel goed weer en we zijn dan ook van plan om daar enige tijd door te brengen. Daarna kunnen we nog wat gaan wandelen rond de Thompson Pass.

Eerst rijden we nog langs de Safeway om broodjes te halen voor de lunch.

Vermits we hier 2 dagen geleden al waren, besteden we geen tijd meer aan het lezen van de informatieborden en gaan direct tot bij de voet van de gletsjer.





Zodra we de ijsgrot zien, en er ook binnengaan, weten we onmiddellijk dat het nu onze beurt is om onze Texaanse vrienden een high five te geven. Het is er gewoon schitterend.
Dat blauwe ijs in combinatie met stromend water zorgt ervoor dat we hier meer dan 2 uur blijven.
Echt diep onder het overhangende ijs gaan blijkt echter niet zo veilig te zijn als we er een groot ijsblok naar beneden zien vallen.










We blijven hier vrij lang en vertrekken dan richting Thompson Pass.

Hier eten we onze broodjes en blijven nog wat nagenieten van de prachtige omgeving.




Het is inmiddels na 15u geworden en we besluiten om nog eens langs de hatchery te rijden in de Dayville Road. Het zou nu laag tij moeten zijn en misschien zien we dan wel een bald eagle op het uitgestrekte strand.
Nou, 1 bald eagle is wel schromelijk onderschat, we tellen er immers al direct 16! Achter ons horen we ze ook heel luidruchtig met elkaar communiceren, maar die laten zich niet zien.




Deze zal alvast zijn gevangen vis met lijf en leden beschermen. De meeuwen heb dan ook niet veel zin om de uitdaging aan te gaan.




Als we bij de hatchery komen, blijven we ons toch verbazen over het instinct van die vissen. Ze werden hier vorig jaar geboren vooraleer een jaar rond te zwemmen in de Golf van Alaska. Na dat jaar zijn ze volwassen en komen ze instinctmatig terug naar hun geboorteplaats om daar kuit te schieten en vervolgens te sterven. Ze zwemmen tegen de stroom in en proberen met alle macht over de hindernissen te springen om toch maar tot bij hun geboorteplaats te komen.










Ze zijn hier echt met duizenden op weg naar hun geboorte/parings/sterfplek.





Als we met de GoPro onderwatervideo's maken, blijkt pas echt goed welke hectiek er bezig is.





Heel wat vissen overleven de tocht over scherpte rotsen en andere obstakels niet.



En het is duidelijk waarom meeuwen ook wel eens "de ratten van de zee" genoemd worden.








We praten er ook nog heel lang met een ouder koppel uit Anchorage die ook nog heel regelmatig naar dit spektakel komen kijken.

Als het hoogtij begint te worden, verschijnen ook de eerste sea lions en die maken zich, zoals telkens opnieuw, op voor een heerlijk visbuffet.






Die zouden zich toch best snel uit de voeten beginnen maken...


Het is 19u als we terug naar Valdez rijden en we gaan er eten in de Oldtown Burgers. De inrichting is niet om aan te zien, maar ze serveren er wel heerlijke halibut en saulmon sandwiches.

Rond 20u zijn we terug in de B&B waar Rose druk in de weer is in de keuken en waar het weeral heerlijk ruikt naar verse muffins voor morgen. Dat belooft opnieuw een koningsontbijt te worden.

Morgen is het zonder haast naar de "luchthaven" van Chitina rijden. Daar laten we onze auto achter want om 14u45 vliegen we met de bushplane naar McCarthy, midden in Wrangell St-Elias National Park.
Van daaruit gaat het met een shuttle naar onze verblijfplaats voor de komende 3 nachten: de Kennicott Glacier Lodge.
Wrangell St-Elias is het grootste Nationale Park van de VS en is 6x de grootte van Yellowstone en groter dan Zwitserland. Het telt 9 van de 16 hoogste bergen van de VS en, met uitzondering van 2 relatief korte dirt roads zijn er geen wegen.
We zien er volop naar uit om enkele dagen in deze pure wildernis te kunnen doorbrengen.

Het weer: mooi, lange zonnige perioden afgewisseld met wolken. Rond de 20°C.

Overnachting in Wild Roses at the Sea
Aantal gereden km: 146

1 opmerking:

  1. Wow. Die ijsgrot is enorm mooi. Die wil ik ook wel zien. Prachtige foto's.

    BeantwoordenVerwijderen