Het voelt bijzonder koud aan als we deze morgen opstaan. De mist hangt tussen de bergen, maar er is ook al heel wat blauw te zien. Hopelijk blijft het zo want we rijden vandaag andermaal een schitterende route, namelijk de Richardson Highway richting Valdez.
Maar eerst nog een laatste stuk langs de Denali Highway.
We stoppen nog eerst voor de lunch in de enige winkel van de streek, in Glenallen, op het kruispunt van de Denali Highway met de Richardson Highway.
Die broodjes eten we straks wel op in het Visitor Center van Wrangell St-Elias NP.
Even ten zuiden van Glenallen stoppen we voor een uitzicht over de Copper River.
Rond de middag komen we dan bij het Visitor Center. Het is schitterend weer, zelfs iets te warm, zodat we onze lunch buiten in de schaduw nemen.
Behalve een groepje jongeren die uitleg krijgen van een Ranger, zijn we hier helemaal alleen.
Het is nochtans een heel mooi, informatief Visitor Center, maar Wrangell St-Elias NP is uiteraard ook geen National Park zoals de andere. Vooreerst lopen er, behalve 2 onverharde wegen in een klein gedeelte van het park, geen andere wegen doorheen en bovendien is het dan ook nog eens met zijn oppervlakte van zo'n 53.000km2 het grootste van alle Nationale Parken in de VS.
Het is groter dan Yosemite+Yellowstone+Zwitserland samen. 12 van de 15 hoogste bergen van Alaska en 9 van de 16 hoogste bergen van de VS liggen in het park. Het is met andere woorden heel ontoegankelijk.
Het Visitor Center ligt langs de Richardson Highway, die geen doorgangsweg is vermits die in het zuiden stopt in Valdez, dus bij de zee.
We blijven hier een tijdje naar alle info rondkijken en gaan dan ook naar de film kijken. Die zagen we al in 2012 en we herinnerden ons nog dat die zeer de moeite was.
Van op de bank waar we onze lunch eten hebben we een, alhoewel deels in de wolken, uitzicht op de Wrangell Range, met als hoogste toppen, de Mt. Drum, Mt. Sanford en Mt. Wrangell.
We stoppen vervolgens bij Historic Copper Center, één van de oudste gemeenschappen in Alaska. Hier is men duchtig aan het vissen...
...en van het mooie weer aan het genieten.
Volgende stop is Willow Lake.
Na een bijzonder mooie rit komen we bij de Worthington Glacier.
We kijken hier gewoon even rond van op het uitzichtplatform. Het is immers niet de bedoeling om hier lange tijd te blijven, aangezien we van plan zijn om overmorgen nog eens terug te komen.
We rijden vervolgens over de Thompson Pass, de plaats in Alaska waar het meeste sneeuw valt, met een gemiddelde van 14 meter per jaar.
In de winter van 1952 viel er hier zomaar eventjes 24,74 meter sneeuw, de grootste hoeveelheid ooit gemeten in de hele VS, tijdens 1 seizoen.
Net voorbij de Thompson Pass passeren we de Bridal Veil Falls...
...en de Horsetail Falls.
Bijna in Valdez rijden we nog eerst langs Glacier View Park, waar grote blokken ijs nog in het water drijven. Merkwaardig toch wel, want hier zijn we op zeeniveau.
Rond 17u worden we hartelijk verwelkomd door onze gastvrouw Rose. Zij runt de B&B Wild Roses by the Sea. Wat is die schitterend gelegen met een fabelachtig uitzicht over de baai van Valdez.
Ze blijft maar tetteren (heel aangenaam overigens) over wat er hier allemaal te zien is en het is al snel 19u30 vooraleer we kunnen gaan eten.
Dat doen we, na 2012, ook nu weer heel graag in Mike's Palace bij Valdez Harbor.
Daarna rijden we naar de Dayville Road waar het bij de Solomon Gulch Fish Hatchery altijd een drukte van jewelste is van zeeleeuwen, meeuwen, otters, arenden en soms, met heel veel geluk, ook beren. De saulmon run is inmiddels volop bezig en dan zoeken de vissen opnieuw hun geboorteplaats op om er te paren en te sterven. Ze liggen er met duizenden te spartelen en dit is uiteraard een echt buffet voor de vele roofdieren.
Heel bizar om zien is hoe de zeeleeuwen telkens opnieuw die grote vissen opduiken om ze dan, als ze niet op de juiste manier in hun muil zitten, opnieuw weg te gooien, waarna de meeuwen er luidkeels schreeuwend gaan voor vechten.
Duizenden zalmen die stroomopwaarts naar hun geboorteplaats willen.
Het is echt een bijzonder spektakel, maar jammer genoeg zijn er vandaag geen beren op de afspraak.
Als we terug naar de B&B rijden, zien we echter nog een bijzonder mooie arend zitten.
Vermits er ook voor morgen mooi weer voorspeld wordt, boeken we opnieuw een Glacier Cruise. Net zoals in 2012 varen we met Stan Stephens Cruises naar de Meares Glacier, een tocht van 9 uur. We vertrekken om 10u en zijn bijzonder nieuwsgierig hoeveel wildlife we zullen te zien krijgen.
Maar eerst nog een laatste stuk langs de Denali Highway.
We stoppen nog eerst voor de lunch in de enige winkel van de streek, in Glenallen, op het kruispunt van de Denali Highway met de Richardson Highway.
Die broodjes eten we straks wel op in het Visitor Center van Wrangell St-Elias NP.
Even ten zuiden van Glenallen stoppen we voor een uitzicht over de Copper River.
Behalve een groepje jongeren die uitleg krijgen van een Ranger, zijn we hier helemaal alleen.
Het is nochtans een heel mooi, informatief Visitor Center, maar Wrangell St-Elias NP is uiteraard ook geen National Park zoals de andere. Vooreerst lopen er, behalve 2 onverharde wegen in een klein gedeelte van het park, geen andere wegen doorheen en bovendien is het dan ook nog eens met zijn oppervlakte van zo'n 53.000km2 het grootste van alle Nationale Parken in de VS.
Het is groter dan Yosemite+Yellowstone+Zwitserland samen. 12 van de 15 hoogste bergen van Alaska en 9 van de 16 hoogste bergen van de VS liggen in het park. Het is met andere woorden heel ontoegankelijk.
Het Visitor Center ligt langs de Richardson Highway, die geen doorgangsweg is vermits die in het zuiden stopt in Valdez, dus bij de zee.
We blijven hier een tijdje naar alle info rondkijken en gaan dan ook naar de film kijken. Die zagen we al in 2012 en we herinnerden ons nog dat die zeer de moeite was.
Van op de bank waar we onze lunch eten hebben we een, alhoewel deels in de wolken, uitzicht op de Wrangell Range, met als hoogste toppen, de Mt. Drum, Mt. Sanford en Mt. Wrangell.
We stoppen vervolgens bij Historic Copper Center, één van de oudste gemeenschappen in Alaska. Hier is men duchtig aan het vissen...
...en van het mooie weer aan het genieten.
Volgende stop is Willow Lake.
Na een bijzonder mooie rit komen we bij de Worthington Glacier.
We kijken hier gewoon even rond van op het uitzichtplatform. Het is immers niet de bedoeling om hier lange tijd te blijven, aangezien we van plan zijn om overmorgen nog eens terug te komen.
We rijden vervolgens over de Thompson Pass, de plaats in Alaska waar het meeste sneeuw valt, met een gemiddelde van 14 meter per jaar.
In de winter van 1952 viel er hier zomaar eventjes 24,74 meter sneeuw, de grootste hoeveelheid ooit gemeten in de hele VS, tijdens 1 seizoen.
Net voorbij de Thompson Pass passeren we de Bridal Veil Falls...
...en de Horsetail Falls.
Bijna in Valdez rijden we nog eerst langs Glacier View Park, waar grote blokken ijs nog in het water drijven. Merkwaardig toch wel, want hier zijn we op zeeniveau.
Rond 17u worden we hartelijk verwelkomd door onze gastvrouw Rose. Zij runt de B&B Wild Roses by the Sea. Wat is die schitterend gelegen met een fabelachtig uitzicht over de baai van Valdez.
Ze blijft maar tetteren (heel aangenaam overigens) over wat er hier allemaal te zien is en het is al snel 19u30 vooraleer we kunnen gaan eten.
Dat doen we, na 2012, ook nu weer heel graag in Mike's Palace bij Valdez Harbor.
Daarna rijden we naar de Dayville Road waar het bij de Solomon Gulch Fish Hatchery altijd een drukte van jewelste is van zeeleeuwen, meeuwen, otters, arenden en soms, met heel veel geluk, ook beren. De saulmon run is inmiddels volop bezig en dan zoeken de vissen opnieuw hun geboorteplaats op om er te paren en te sterven. Ze liggen er met duizenden te spartelen en dit is uiteraard een echt buffet voor de vele roofdieren.
Heel bizar om zien is hoe de zeeleeuwen telkens opnieuw die grote vissen opduiken om ze dan, als ze niet op de juiste manier in hun muil zitten, opnieuw weg te gooien, waarna de meeuwen er luidkeels schreeuwend gaan voor vechten.
Duizenden zalmen die stroomopwaarts naar hun geboorteplaats willen.
Het is echt een bijzonder spektakel, maar jammer genoeg zijn er vandaag geen beren op de afspraak.
Als we terug naar de B&B rijden, zien we echter nog een bijzonder mooie arend zitten.
Vermits er ook voor morgen mooi weer voorspeld wordt, boeken we opnieuw een Glacier Cruise. Net zoals in 2012 varen we met Stan Stephens Cruises naar de Meares Glacier, een tocht van 9 uur. We vertrekken om 10u en zijn bijzonder nieuwsgierig hoeveel wildlife we zullen te zien krijgen.
Nog een laatste foto van uit onze kamer, 23u30.
Overnachting in Wild Roses at the Sea B&B
Aantal gereden km: 412
Geen opmerkingen:
Een reactie posten