17 juli 2015 - Knik Glacier Lodge - Knik Glacier boat tour


In de Knik River Lodge wordt het ontbijt tot bij de cabin gebracht en buiten etend op het terras smaakt het nog zo lekker, vooral met dergelijk uitzicht.


Het is een af en aan vliegen van de helikopter die klimmers en goederen naar de glacier brengt.



Vandaag is onze laatste geplande excursie, namelijk deze naar de Knik Glacier.
Daarvoor rijden we zo'n 10km weg van de lodge tot bij de Knik Glacier Tours. We zijn in totaal met 12 + 2 chauffeurs die de gigantische trucks besturen. We moeten dan ook eerst een halfuur over een bijzonder slechte dirt road en meerdere keren door een snelstromende rivier.
De GoPro wordt nog snel op de voorruit gemonteerd.


Onderweg zien we 2 moose, een bull en een cow.




Er liggen bij het eindpunt 2 boten te wachten, 1 "gewone" en 1 propellerboot zoals die ook in de Everglades gebruikt worden.


We verdelen ons over de boten en spreken af dat we straks, bij het terugvaren, gewoon wisselen van boot.



Het gaat in een razende vaart richting Knik Glacier, die we in de verte zien liggen en die we na een half uur bereiken.




We leggen aan bij een eiland waar we een uur vrij kunnen rondlopen.



We hebben de laatste dagen heel wat gletsjers gezien, maar de Knik Glacier is toch wel de één van de meest fotogenieke, met dank ook aan de prachtige, dreigende wolkenlucht waar de zon voortdurend op bepaalde plaatsen doorheen priemt en ervoor zorgt dat de kleur van het ijs voortdurend verandert. Ook het feit dat er zoveel ijsblokken in het meer drijven maakt dat we hier heel wat foto's maken.




















Dat wisten we eigenlijk niet, maar blijkbaar kon men hier ook een kano reserveren om tussen het ijs te varen. Dat doen we dus zelf niet, maar het levert wel mooie plaatjes op.





Het is hier echt ongelooflijk mooi en wat zijn we blij dat we deze excursie geboekt hebben.












Na zowat 80 minuten is het tijd om terug te varen/rijden.




We komen om 13u terug aan bij de "office".

foto's

We willen graag nog iets eten voor de lunch en daarvoor moeten we nog eens zowat 10 km terugrijden. Daar zien we een cabin met het opschrift "Jim Creek Fat Burgers". Nou, dat is niet direct onze stijl, maar omdat er verder toch niets meer is, behalve na nog eens een extra 20 km rijden, besluiten we om toch maar "binnen" te gaan. Dat laatste lukt niet echt, het is ofwel "drive through", ofwel aan een venstertje bestellen en buiten opeten.
We bestellen ons beiden een burger op een garlic bread. We moeten even wachten, maar er staat dan ook naast hun venstertje vermeld: "we are not fast, but we are good". Eigenlijk is dat ook nooit een slecht teken vermits dat wijst op het feit dat alles er vers gemaakt wordt.
Na een tijdje krijgen we ons broodje en we moeten zeggen dat het echt om duimen en vingers van af te likken was. Met grote voorsprong de beste burger/broodje die we sinds lang in de VS gegeten hebben. Er ligt ook behoorlijk wat salade, tomaten en ui tussen en de frietjes lijken ook heel wat meer op lekkere Belgische frieten dan de halve, ongeschilde aardappel die men dikwijls voorschoteld krijgt.
Voor iedereen op weg naar de Knik River dus 1 "adres": "Jim Creek Fat Burgers".


Het is nog maar 14u en eigenlijk hadden we nog een hike gepland met uitzicht op de Knik Glacier, maar omdat we nergens beter de gletsjer kunnen zien, en omdat de trail nogal modderig blijkt te zijn, zien we daar van af. We gaan in de plaats daarvan eens en kijkje nemen bij de Alaska Raceway Park. We hadden ooit eens een uitzending van Top Gear USA gezien die hier opgenomen was. Het is tevens de enige raceway in Alaska. Er worden overigens enkel drag races georganiseerd.
Het circuit ligt er vandaag verlaten bij, maar we zien toch een vrouw bezig haar wagen uit te laden, samen met een jonge dame. Het blijken Karen en Morgan te zijn, grootmoeder en eigenares van het racecircuit en haar kleindochter. Karen beheert het circuit al 50 jaar en verwelkomt ons heel enthousiast, zoals dat eigenlijk enkel maar hier kan.
We onderbreken haar eigenlijk in haar werk (aanvullen van de giftshop), maar toch zijn we er meer dan 2 uur gebleven. Wat een vriendelijke mensen die honderduit vertelden over de voorbije 50 jaar, over de records die er gevestigd werden (430km/u over 400m!!), over de racers die van overal komen, enz...






Nu is het hier muisstil, maar zo moet het er waarschijnlijk aan toegaan op wedstrijddagen...


Dat heet dan "doelgerichte publiciteit"...


Normaal gezien was er deze avond een drag race voorzien, maar omdat er regen voorspeld werd (die er overigens niet gekomen is) werd die afgelast. Uiteraard vonden we dat bijzonder spijtig want anders waren we zeker en vast gaan kijken. Karen zat er ook wat mee verveeld en "verplichtte" ons dan eigenlijk om nog eens terug te komen bij een volgende Alaska-reis want ze gaf ons 2 gratis toegangstickets/jetons. Echt heel tof.



Na een tijdje kwam ook, de al even vriendelijke hond, Amy erbij en dat was het gepaste moment om een foto te maken.



Hoe een verrassende ontmoeting nog maar eens een heel aangename namiddag kan worden.

We gaan terug naar de Knik River Lodge en als we op het terras van onze cabin een thee drinken, zien we ineens een groep Belgen die we ook vorige week in de Kennicott Lodge zagen. Altijd leuk om ervaringen uit te wisselen.

Gisterenavond was het eten in de yurt al heel lekker, maar vandaag was het echt om duimen en vingers van af te likken. Zowel het verblijf als het eten in de Knik River Lodge behoren tot het beste (hét beste?) van onze 3 weken in Alaska.




Dat wordt de laatste blogupdate vanuit Alaska. Morgen rijden we immers naar Anchorage, waar we om 17u het vliegtuig nemen richting Frankfurt/Brussel. Daar hopen we om 16u zondagnamiddag aan te komen.
De volgende blogupdate en samenvatting van deze reis volgt eens we thuis zijn.

Het weer: wolken en zon bij zo'n 15-18°C

Overnachting in Knik Glacier Lodge
Aantal gereden km: 48

Geen opmerkingen:

Een reactie posten